‘Juist door mezelf te zijn, heb ik de meeste invloed’

Op 13 november 2025 organiseert V&VN de landelijke VAR netwerkdag met als thema ‘De Bestuurskamer - Speel jij het organisatiespel mee?’ Tijdens deze dag duiken (V)VAR-leden in het reilen en zeilen van de VAR en inspireren ze elkaar hoe je als verpleegkundige, verzorgende IG of verpleegkundig specialist een goede bijdrage kunt leveren aan beleidsbeslissingen. 

Silke Oosterveld werkt als verpleegkundig specialist in het Bravis ziekenhuis. Zij is al zeven jaar voorzitter van de Verpleegkundige Adviesraad. Hoe vond zij haar weg in de VAR? En tegen welke uitdagingen loopt zij aan?

Wat was jouw drijfveer om je aan te sluiten bij de VAR? 

“De belangrijkste reden was zeggenschap. Ik merkte steeds vaker dat wij als verpleegkundigen weinig invloed hadden op besluiten die binnen het ziekenhuis werden genomen. Dat beïnvloedde niet alleen de kwaliteit van zorg, maar ook ons werkplezier. 

“Nog steeds vind ik de directe patiëntenzorg het allerleukst, maar ik vind het ook interessant om breder te kijken: hoe functioneren we als organisatie? Wat kunnen we van elkaar leren? En hoe zorgen we dat beleid aansluit op de praktijk? Dat miste ik steeds meer.

“Daarnaast merkte ik dat verpleegkundigen steeds meer bevoegdheden kwijtraakten. Zo werd in het ziekenhuis besloten dat verpleegkundigen niet langer zelfstandig een paracetamol mochten omzetten van oraal naar een zetpil. Als we niet opletten, raken we ook onze professionele ruimte kwijt. De VAR is voor mij dus ook een manier om daarover een vinger aan de pols te houden.”

Tegen welke uitdagingen loop je aan?

“Gelukkig zijn er steeds meer verpleegkundigen betrokken bij de besluitvorming in het Bravis. Maar er wordt nog niet altijd voldoende rekening gehouden met de werktijden in de zorg. Dan wordt een vergadering bijvoorbeeld 's ochtends ingepland. Dat zijn nu juist de uren waarin een verpleegkundige op de afdeling onmisbaar is. Dan gaat de zorg toch voor, terwijl de inbreng van een verzorgende of verpleegkundige zo waardevol is. 

“Voor mij persoonlijk is het hard werken om goed op de hoogte te blijven van ontwikkelingen. Je doet dit toch naast je werk in de zorg. Ik wil me wel elke keer goed voorbereiden op een vergadering. Soms lukt dat tussendoor, maar vaak ontbreekt de tijd. Die spagaat voel ik dan wel. Als het lukt doe ik dat dan in mijn vrije tijd, maar het gebeurt ook weleens dat ik minder goed voorbereid een vergadering in moet gaan."

Interview gaat verder onder het kader.

Kun je een voorbeeld geven van hoe de VAR op een positieve manier heeft bijgedragen aan het ziekenhuisbeleid?

“Recent is in ons ziekenhuis een project gestart over roostering. Met dit project wil men meer rust in de planning krijgen en de roosters op een slimmere manier indelen. Daarbij was bij de start geen verpleegkundige of verzorgende betrokken, terwijl wij in het ziekenhuis de grootste groep zorgprofessionals met onregelmatige diensten zijn. Vanuit de VAR zijn we toen met de projectleider in gesprek gegaan. Nu zitten er twee verpleegkundigen in de projectwerkgroep.”

Hoe zie jij jezelf in de VAR, vroeger en nu? 

“Toen ik in 2017 begon als VAR-lid, wat het voor mij echt wel even zoeken. Hoe werkt zo’n adviesraad eigenlijk? In hoeverre moet je je aanpassen aan de taal en manier van denken van het bestuur? En hoe zorg ik ervoor dat wat ik zeg ertoe doet? Ik had het idee dat dit allemaal ver afstond van mijn werk als verpleegkundige. Ik dacht ook dat ik de bestuurstaal moest gaan spreken. 

“Door mijn jarenlange ervaring in een VAR zie ik dat nu anders. En dat is ook meteen mijn advies aan andere VAR-leden. Je hoeft niet de taal van het management te spreken om invloed uit te oefenen. Juist door jezelf te blijven en je expertise te delen, maak je het verschil. Je zit daar niet als bestuurder of manager, maar als verpleegkundige. Ik zit in de VAR voor al mijn collega’s en zet me in voor goede verpleegkundige zorg. Maar het kost tijd om je comfortabel te voelen in zo’n rol. Dat hoor ik van veel VAR-leden terug.”

Speelt de hiërarchie in een raad van bestuur nog een rol?

“De hiërarchie in zo’n raad is wel iets waar ik gevoelig voor ben. Ik herinner me een onverwachte uitnodiging van een bestuurder om een kopje koffie te drinken. Ik had geen idee wat zij wilde bespreken en keek wat op tegen het gesprek. Uiteindelijk was het heel fijn om zo 1-op-1 te praten. Ik kon mijn mening geven over iets wat speelde in ons ziekenhuis. Dat ik me hierover vooraf druk had gemaakt, bleek echt onnodig. 

“In het begin liet ik me weleens meeslepen door bestuursleden die heel overtuigend waren. Achteraf vroeg ik me dan af: was die persoon echt zoveel sterker dan ik in de inhoud, of alleen in de presentatie? Inmiddels reflecteer ik daar bewuster op en merk ik dat ik steeds steviger in mijn schoenen sta.”