‘Het is mijn missie om mensen in de laatste levensfase keuzes te laten maken die bij ze passen’

Op de Dag van de Verpleging 2025 willen we Gen Z (8 tot 20 jaar) enthousiast maken voor een baan in de zorg. Een inspirerend voorbeeld kan daarbij helpen! Dus vroegen we zeer gemotiveerde studenten, starters, doorgewinterde zorgprofessionals en zij-instromers: waarom hebben zij voor de zorg gekozen? Wat is tot nu toe hun mooiste of indrukwekkendste zorgervaring? Wat maakt voor hen dat de zorg elke dag anders is? Hoe zien zij hun toekomst in de zorg?

Sabine Woudstra (49) is zij-instromer. Ze doet hbo verpleegkunde. Het liefst wil ze zich verder specialiseren in de palliatieve zorg.

Waarom heb jij voor de zorg gekozen?

“Ik heb tijdens mijn studententijd schoongemaakt in een verpleeghuis en geholpen in de thuiszorg. Maar eigenlijk had ik nooit nagedacht over een carrière in de zorg. Tot mijn vader de diagnose longkanker kreeg. Ik ben in die tijd steeds met hem meegegaan naar het ziekenhuis.

“Toen hij was overleden en alles langzaam bezonk, kreeg ik een rotgevoel over die periode. Iedereen deed zijn best voor hem. Toch gebeurden er dingen tegen zijn zin. Mijn vader gooide bijvoorbeeld zijn eten weg, wij pushten hem dat hij wel moest eten. Waarom deden we in zijn laatste levensfase niet wat hij zelf graag wilde? Zo ontdekte ik het bestaan en het belang van palliatieve zorg.

“Ik werkte in die tijd bij een groot IT-bedrijf. Een mooie baan, maar op mijn plek zat ik er niet meer. Met een beetje geluk werk ik nog twintig jaar. Tijd genoeg om het verschil te kunnen maken. Met mijn kantoorbaan ging dat niet lukken, in de zorg wel.”

Wat is jouw mooiste zorgervaring tot nu toe?

“Eigenlijk maak ik dagelijks unieke momenten mee. Er is wel iemand die mij altijd zal bijblijven: een mevrouw uit Oekraïne. Ze weigerde elke vorm van zorg. Toch slaagden we erin om haar vertrouwen te winnen. Door niks te forceren, niet klakkeloos te doen wat er in het zorgplan stond en als team elke dag nieuwe dingen uit te proberen. Ik zie ons nog zitten op een bankje met z’n tweetjes. Oekraïense liedjes klonken op de achtergrond. Het blijft bijzonder dat je ondanks allerlei barrières toch een band kunt opbouwen. Uiteindelijk heeft iedereen behoefte aan interesse en warme zorg. En je krijgt er echt heel veel voor terug.”

Waarom is de zorg voor jou elke dag anders?

“De benauwdheid van mijn vader was destijds eigenlijk maar een klein onderdeel van zijn ziek-zijn. Hij had ook veel last van de impact op zijn sociale leven. En hij stelde me vragen als: ‘Straks loop ik hier niet meer, dat is toch raar?’ Het gaat in de zorg dan ook niet alleen om het geven van tabletjes, maar ook over behoeften van mensen. En die zijn altijd anders, want geen mens is hetzelfde. Juist dat maakt het werk zo afwisselend. Daarbij zijn er continu ontwikkelingen in de zorg. Wat vandaag goed lijkt te werken, kan morgen anders zijn. Daardoor blijf je altijd leren en sta je nooit stil.”