‘Dit werk haalt me totaal uit mijn bubbel’

Op de Dag van de Verpleging 2025 willen we Gen Z (8 tot 20 jaar) enthousiast maken voor een baan in de zorg. Een inspirerend voorbeeld kan daarbij helpen! Dus vroegen we zeer gemotiveerde studenten, starters, doorgewinterde zorgprofessionals en zij-instromers: waarom hebben zij voor de zorg gekozen? Wat is tot nu toe hun mooiste of indrukwekkendste zorgervaring? Wat maakt voor hen dat de zorg elke dag anders is? Hoe zien zij hun toekomst in de zorg?

Sabine Sterk (32) is zij-instromer en volgt de opleiding hbo verpleegkunde duaal. Ze doet al haar praktijkstages in UMC Utrecht en werkt daar nu op de afdeling Psychiatrie.

Waarom heb jij voor de zorg gekozen?

“Als kind wilde ik al mensen helpen die het moeilijk hadden. Toch koos ik voor een theoretische universitaire studie en een kantoorbaan in marketingcommunicatie. Ik denk omdat dat in mijn omgeving ‘zo hoorde’ en ik nu eenmaal makkelijk leerde. Het was een veilige keuze, maar na een tijdje begon het toch te knagen: zou iets in de zorg niet beter bij me passen?

"Toen ik tijdelijk kon invallen als activiteitenbegeleider op een verpleeghuisafdeling voor mensen met dementie, dacht ik meteen: dit is fantastisch! Het multidisciplinaire behandelteam op die afdeling was niet alleen slim, maar ook ontzettend gezellig. Ik leerde er enorm veel. Vanaf dat moment wist ik dat ik verder wilde in de zorg.

"Eigenlijk vind ik het wel fijn om op latere leeftijd deze versnelde opleiding verpleegkunde te doen. Je moet soms stevig in je schoenen staan. Dat gaat me nu denk ik makkelijker af dan als ik pas achttien was geweest.”

Wat is jouw mooiste zorgervaring tot nu toe?

“Dat zijn er meerdere. Zo was ik als stagiair een keer bij een niertransplantatie. Ik had vooraf gesprekken met de donor en de ontvanger en voelde de spanning in de operatiekamer toen de nier werd geplaatst. De dagen erna heb ik de ontvanger nog even opgezocht. Hij vertelde me wat deze operatie voor zijn leven betekende. Ik voelde me echt een geluksvogel dat ik dit van zo dichtbij mocht meemaken.

"Bij verloskunde mocht ik spannende en ontroerende keizersnedes bijwonen. Maar wat me vooral raakte, waren de gesprekken met zwangere vrouwen die wekenlang in het ziekenhuis lagen vanwege complicaties. Je leert ze dan echt kennen en kunt een steun zijn in een spannende periode.

Nu loop ik stage op de afdeling Psychiatrie. Daar leer ik alles over gesprekstechnieken en niet oordelen. Het maakt indruk hoe sterk mensen kunnen zijn, ondanks een zware ziekte. Als het eindelijk beter gaat met iemand, zie ik ineens een spontane lach.”

Waarom is de zorg voor jou elke dag anders?

“Tijdens deze opleiding werk je in drie jaar op vier of vijf totaal verschillende afdelingen. Over afwisseling gesproken! Maar zelfs binnen één afdeling blijft elke dag een verrassing. Nieuwe patiënten, nieuwe situaties, elke dag net een andere samenstelling van het team. Geen enkele dag loopt zoals gepland. Je gaat van een rustig gesprek naar een acute situatie, van medische handelingen naar creatief inspelen op een onverwachte wending.

"Na een aantal weken observeren mag je steeds meer zelf doen. Ik vraag altijd actief om feedback om mezelf te blijven verbeteren. In dit werk groei je niet alleen als zorgverlener, maar ook als mens. Het haalt me uit mijn bubbel. Ik ontmoet mensen met totaal andere achtergronden en kom in situaties die ik vooraf nooit had kunnen bedenken. Elke dag kom ik met een nieuw verhaal thuis. Soms grappig, soms ontroerend, soms heftig, maar in elk geval nooit saai!”