De eerste rij voor jou

In Waalwijk was jij 75 jaar lang niet weg te denken van het toneel. Twee jaar geleden stond je nog met een uitgebreid interview en een grote foto in de krant. Steeds als ik bij je binnenloop, vertel je over je toneelervaringen als acteur en dat je zelf ook hebt geregisseerd. Je ogen twinkelen elke keer weer.

Vele mooie rollen heb je gespeeld, vertel je me vol trots. En ja, destijds zelfs ook onder de regie van John Leddy. Wie kent hem niet: ‘Koos Dobbelsteen’ uit de televisiecomedy Zeg ‘ns Aaa. Je glundert als je dit zegt. 

Zelfs nu je 92 bent, ben je nog gevraagd voor een klein rolletje. Alleen in het begin van het stuk zou je kort op moeten. Helaas werd je tegenspeelster ziek en werden jullie beider rollen geschrapt. Erg vond je dat niet, “want op mijn leeftijd was het toch wel vermoeiend.” Maar natuurlijk ging je wel naar dit toneelstuk kijken. 

Wat het extra leuk maakt, is dat we deze hobby delen: ik speel zelf al zestien jaar toneel; zij het bij een andere toneelvereniging, in Waspik. Het zorgt vaak voor leuke gesprekken tussen ons. Altijd wil je weten waar wij mee bezig zijn en waar het toneelstuk over gaat. 

Op 5 april 2025 bestaat onze vereniging tachtig jaar. Daarom spelen we een bijzondere jubileumvoorstelling. Vol enthousiasme vertel ik je hierover. Er zullen ook drie collega’s komen kijken. Tegen een van hen zeg jij dat je ook heel graag naar mijn voorstelling zou willen gaan. 

Mijn collega bestelt een kaartje voor je en spreekt met je af dat ze je op de dag van de voorstelling zal ophalen. Wat ben je blij! Dat laat je duidelijk merken als we erover praten. Vervolgens zeg je: “Dat moet je op toneel dus niet doen: je moet niet zo vlug praten. Je moet goed articuleren en denk aan de punten en de komma’s.” Geweldig. Hier houd ik van.

'Goed verstaanbaar'

En dan is de dag van de voorstelling aangebroken. Ik gluur door het gordijn op het podium en zie je helemaal achter in de zaal zitten. Je zit strak in het pak en hebt je onderscheiding voor 75 jaar bij het toneel opgedaan. Ik hoop dat je alles goed kunt verstaan, want ik weet dat je een gehoorapparaat kwijt bent. 

In de pauze hoor ik dat je inderdaad moeite hebt om alles goed te volgen. Dus krijg je een zitplaats helemaal voor in de zaal. Na afloop loop ik naar je toe. We drinken wat en je zegt hoe je hebt genoten. “Je hebt goed naar me geluisterd. Je was goed verstaanbaar. De volgende keer kom ik weer. Als ik nog kan.”

Wat vind ik het een eer dat je naar mijn voorstelling bent komen kijken. Ik hoop dat we nog vele mooie gesprekken over onze gezamenlijke hobby mogen hebben.