Thuis, waar hij de weg niet kent

  • 29 maart 2021
  • Blog/Vlog
  • V&VN Algemeen
Pauline Vvnmagazine2
Foto © Milan Vermeulen

Hij loopt de hal in, lijkt onzeker rond te kijken en loopt weer terug. De deur sluit hij achter zich. Intussen valt de sneeuw op de rug van mijn isolatieschort. Ik bel nog eens aan. Weer loopt hij de hal in. Weer kijkt hij zoekend rond. Voor hij omdraait, roep ik door de brievenbus. Hij opent de deur. Gedesoriënteerd rondkijkend volgt hij mij naar de woonkamer.

Zijn vrouw zit aan tafel. Ze is besmet met het coronavirus. Vanmiddag is gestart met zuurstof. Het lijkt iets beter te gaan, maar haar situatie is nog steeds zorgelijk. De huisarts heeft met haar gesproken over haar wensen. Als zij opgenomen wordt, moet er ook iets voor hem geregeld worden. Opname in het ziekenhuis is daarmee voor haar onbespreekbaar. Hij heeft haar te hard nodig. Hij leunt al jaren op haar, hij kan geen moment alleen zijn. Alle mogelijkheden wuift ze weg.

Schijn ophouden

De dagen erna steeds hetzelfde beeld. In de ochtend gaat het echt heel slecht, in de loop van de dag krabbelt ze iets op, maar lang niet tot het niveau van de dag ervoor. Het ziet ernaar uit dat ze het niet zal gaan redden. Intussen gaat hij zijn eigen gang. Hij lijkt zich totaal onbewust van alles dat zich afspeelt. Hij reageert nauwelijks op onze komst, dat we onherkenbaar zijn door onze persoonlijke beschermingsmiddelen lijkt hem niet zoveel te doen.

Hun kinderen brengen om toerbeurt de nacht bij hen door. Over een naderend einde, haar wensen en hoe het daarna met hem moet, wil ze tot het laatst toe niet spreken. Ze kan en mag niet overlijden. Zolang ze het er niet over heeft, gebeurt dat ook niet. Op momenten pept ze zichzelf op om voor hem de schijn op te houden en voor hem de rust te bewaren. De kinderen, de huisarts en wij maken ons zorgen om hen beiden.

Ze kan en mag niet overlijden. Zolang ze het er niet over heeft, gebeurt dat ook niet.

Nog geen week na mijn eerste bezoek overlijdt zij. En hij? Hij zal met een van zijn kinderen nog een laatste nacht thuis doorbrengen. Thuis waar ze zoveel gelukkige jaren hebben gekend. Thuis waar zij voor hem zorgde, maar ook thuis waar hij al lange tijd de weg niet meer kent.

Word lid en praat mee!

Samen met 105.000 leden maken we ons als beroepsvereniging sterk voor professionalisering van de beroepen verpleegkundige, verzorgende en verpleegkundig specialist. Leden horen, zien en helpen; dat is waar we als V&VN voor staan. Wil jij invloed hebben op hoe jouw beroep zich ontwikkelt? Word lid van V&VN.

Ontwerp Zonder Titel (15)