Het ontstaan van de Apgarscore

In een verloskamer in New York City werd in 1952 een baby geboren; blauw en stil. De arts keek op, onzeker of hij moest beginnen met reanimeren of verder moest gaan. Toen verbrak een stem de paniek, kalm, vastberaden en nauwkeurig:

"Laten we de baby scoren," zei dokter Virginia Apgar.

Op dat moment begon een stille revolutie in de geneeskunde.
Virginia Apgar had daar eigenlijk niet mogen zijn. In de jaren 40 was de geneeskunde nog steeds een mannenwereld. Vrouwelijke artsen werden vaak aan de kant geschoven.

Tijdens haar werk op de verlosafdelingen van Columbia University Meducak Center - New York Presbyterian Hospitalbegon Apgar een hartverscheurend patroon op te merken. Baby's stierven binnen enkele minuten na de geboorte en artsen hadden geen duidelijk systeem om te bepalen welke baby's dringend hulp nodig hadden. "We verliezen er te veel," zei ze. "En te vaak, niemand weet waarom."

Dus pakte ze op een ochtend in 1952 een pen en een vel papier en stelde een eenvoudige vijfpuntstest op. Deze test meette de hartslag, ademhaling, spierspanning, reflexen en huidskleur van een pasgeborene, elk met een score van nul tot twee. Een totaalscore boven de zeven betekende dat de baby gezond was. Onder de zeven betekende dat de baby snel hulp nodig had.Ze noemde het de Apgar-score.

Wat begon als de handgeschreven grafiek van één vrouw verspreidde zich snel over de hele wereld. Binnen tien jaar gebruikte elk ziekenhuis in Amerika haar systeem. De kindersterfte begon scherp te dalen. Artsen hadden een taal om pasgeborenen te beoordelen. Baby's die ooit voor verloren zouden zijn achtergelaten, werden plotseling gered.

Virginia Apgar hield daar niet op. Ze behaalde een diploma in volksgezondheid, sloot zich aan bij de March of Dimes Foundation en werd een fervent pleitbezorger voor moederzorg. Ze gaf toespraken, schreef boeken en gebruikte haar scherpe humor om de mannen die haar ooit hadden afgewezen, te ontwapenen. Toen haar werd gevraagd hoe ze succesvol was geweest in een door mannen gedomineerd vakgebied, glimlachte ze en zei: "Vrouwen zijn als theezakjes. Ze weten pas hoe sterk ze zijn als ze in heet water staan."

Dr. Apgar overleed in 1974, maar haar werk is nooit gestopt met het redden van levens. Elke twee seconden haalt ergens ter wereld een baby voor het eerst adem – en een verpleegkundige, arts of vroedvrouw roept zachtjes een getal. Dat getal is de Apgar-score, vernoemd naar de vrouw die weigerde haar pasgeboren baby, of zichzelf, op te geven.